PARK HALI 100-LECIA K.S. CRACOVII

Teren inwes­ty­c­ji należało przy­po­drząd­ko­wać publicz­nym tere­nom mias­ta Kraków. Jest to skut­kiem jego otwar­te­go cha­rak­te­ru zagos­po­da­rowa­nia oraz ogól­no­d­ostęp­ności zarów­no od stro­ny rze­ki Ruda­wy, jak i Al. Focha oraz obs­za­ru Błoń Kra­kow­skich.

Natu­ral­ne wznie­si­e­nie Sal­wa­tora i histo­rycz­ne obniże­nie Błoń róż­nią się pod wzglę­dem mode­lac­ji terenu od sztucz­nie ufor­mo­wa­nej doli­ny rze­ki Ruda­wa i terenu opra­co­wa­nia.

Pot­wierd­zo­ne wyni­kiem kon­kur­su for­mal­ne „zajęcie“ terenu z jakim mamy do czy­ni­enia w przy­pad­ku oddziały­wa­nia bryły archi­tek­to­nicz­nej jest kon­se­kwent­nie roz­wi­ja­ne w całym obs­z­ar­ze „zewnę­trza“ Hali za pomocą ele­men­tów archi­tek­tu­ry kra­jobra­zu. Idea prze­wod­nia nowej, SZTUCZ­NEJ FOR­MY TOPO­GRA­FICZ­NEJ wywyżs­zonych geo­me­trycz­nych brył ziem­nych okreś­la kon­se­kwent­ne potrak­to­wa­nie całości terenu Par­ku.
Utwor­zo­ne wnę­trza przestrzen­ne odnos­zą się do ska­li budyn­ku i nawią­zu­ją do ist­nie­ją­cych szero­kości w kra­jobra­zie oraz zacho­wu­ją połąc­ze­nia wido­ko­we na Wzgór­ze Wawels­kie, Wzgór­ze św. Bro­nisła­wy i Kopiec Kości­uszki. Okna kra­jobra­zowe są wzmoc­nio­ne przez for­mo­wa­ne dla ich pod­kreś­le­nia ramy twor­zo­ne przez:

• pod­sta­wę – mode­lac­ję terenu (skar­py),
• boki – żywopło­ty,
• akcen­ty – soli­te­r­owe nasad­ze­nia

Zasa­dą kie­rującą usy­tuo­wa­nie oraz dobór roś­lin­ny na tere­nie była koniecz­ność zacho­wa­nia połąc­zeń wido­ko­wych.

Zie­l­o­ny dach budyn­ku pokry­wać będą gatun­ki bylin skal­nych oraz traw o łącz­nej powierzch­ni około 2200 m².