MUZEUM GEORGA KOLBE

Pro­jekt obiek­tów zewnę­trz­nych Muze­um Geor­ga Kol­be­go cha­rak­tery­zu­je się różny­mi napę­da­mi. Wybór loka­li­zac­ji przez Geor­ga Kol­be­go wyraża odwróce­nie się od zgieł­ku mias­ta i zwróce­nie się w stronę natu­ry. Archi­tek­ci śled­zą przestrzen­ne kra­węd­zie wydrążo­nej ścieżki w lesie poprzez swo­je budyn­ki i budu­ją pożą­da­ny „zamek”, który odd­ziela pół­pu­blicz­ny ogród fron­to­wy od intym­nej, natu­ral­nie pozosta­wio­nej „przestrze­ni łąko­wej”. W dużej mier­ze zacho­wa­na, rucho­ma topo­gra­fia (ter­ra) i drze­wa (coelum), któ­re w prze­ci­wieńst­wie do niej się­ga­ją nie­ba, przy­go­to­wu­ją grunt w swo­jej pro­s­to­cie i twor­zą tło dla życia i sztu­ki.