MOMA WARSZAWA

Duża róż­no­rod­ność dys­po­zy­c­ji przestrzen­nych doty­c­zą­cych otwar­tej przestrze­ni (taras na dachu, log­gia, bal­kon, dzied­zi­niec, otwar­te i zadas­zo­ne prze­jścia, tara­sy) prze­ka­zu­je otwar­tą posta­wę ins­ty­tuc­ji. Ponadto, wyso­ki sto­pień elas­ty­cz­ności użyt­ko­wa­nia jest gene­ro­wa­ny dla różnych celów i przy­szłych zmi­an.

OGRÓD MUZE­AL­NY

Ogród muze­al­ny na pół­no­cy to otwar­ta stre­fa recep­cy­j­na (gale­ria ulicz­na, punkt infor­ma­cy­j­ny, ogród dydak­ty­cz­ny, plac zabaw), która zachę­ca mieszkańców mias­ta do kon­tak­tu ze sztuką w jej różnych aspektach. W samym ogrod­zie, pier­wot­nie peł­na sza­cun­ku ist­nie­ją­ca róż­ni­ca wyso­kości w sto­sun­ku do plat­for­my Pała­cu Kul­tu­ry jest reinter­pre­to­wa­na do włas­nych celów. Tak więc obe­lisk w naj­wyżs­zym punk­cie nie jest odsło­nię­ty, ale zin­te­gro­wa­ny z bos­kie­tem, w którym „tonie” w zbior­ni­ku wod­nym. Tara­sy ogro­do­we, któ­re zaj­mu­ją ory­gi­nal­ną róż­nicę wyso­kości, celo­wo pomi­ja­ją odnie­si­e­nie do Pała­cu Kul­tu­ry, aby zami­ast tego służyć wysta­wom ple­n­e­ro­wym i rekre­ac­ji. Wreszcie, naj­niżs­zy pozi­om tarasów zwró­c­o­ny jest w stronę Pała­cu Kul­tu­ry jak dywan, jako część osi kul­tu­ral­nej przed muze­um.

RYNEK MIE­J­SKI

Mniej repre­zent­a­cy­j­ny niż roz­ryw­ko­wy, mniej domi­n­u­ją­cy niż służą­cy i mniej mono­tema­ty­cz­ny niż wie­lo­funk­cy­j­ny. To nowe para­me­try tego, co kie­dyś było jed­nym z naj­więks­zych placów defi­lad w Euro­pie, wciąż nazy­wanym Pla­cem Defi­lad. Kra­węd­zie pla­cu są akty­wo­wa­ne przez nowe funk­c­je publicz­ne (skle­py, gas­tro­no­mia, usłu­gi pry­wat­ne). Duża try­bu­na i scho­dy zapew­nia­ją moż­li­wość for­mal­nych i nie­for­mal­nych wys­tępów. Publicz­ne tara­sy przy dużych font­an­nach z ele­men­ta­mi wod­ny­mi zapew­nia­ją atrak­cy­j­ne mie­j­s­ca do prze­by­wa­nia.