INSTYTUT FIZYKI

Pro­jekt bad­aw­c­zy pro­wad­zo­ny był w okre­sie pięciu lat przez zespół nau­kow­ców z trzech uczel­ni wyżs­zych pod kie­row­nict­wem ze stro­ny Wyd­ziału Roz­wo­ju Mias­ta Ber­li­na (moni­to­ring). Po jego zakońc­ze­niu pow­stała doku­ment­ac­ja walo­ry­zu­ją­ca wyni­ki pod wzglę­dem eko­no­mic­z­nym i eko­lo­gicz­nym. Pro­jekt przy­no­si prze­de wszyst­kim odpo­wied­zi na pyta­nia doty­c­zące przy­szłościo­wych, ustan­da­ry­zowanych zasto­so­wań inno­wa­cy­jnych tech­no­lo­gii oszc­zęd­ności wody dzięki wykor­zysta­niu gos­po­dar­ki woda­mi opa­do­wy­mi i oszc­zęd­ności ener­gii za pomocą zasto­so­wanych „zie­l­onych dachów i fasad“. Parowa­nie wody wykor­zysta­ne w sys­te­mie kli­ma­ty­zac­ji ocen­io­no jako tanią i efek­tywną meto­dę chłod­ze­nia budyn­ku (parowa­nie 1 m³=1000 litrów wody opa­do­wej wyt­warza 680 kWh chłod­ze­nia ewapora­cy­j­n­ego).