
OSIEDLE KLIMATYCZNE W KRONBERG
Jak sieden kamieni w rzece
Lokalizacja: Kronberg w Taunus, Niemcy
Klient: Miasto Kronberg — Biuro Planowania Miasta
Konkurs: Konkurs realizacyjny — wyróżnienie
Rok: 2025
Powierzchnia: 9.850 m²
Architekci: STUDIO MARS, Berlin
Kooperacja: Małgorzata Zmysłowska (rysunki)
KONCEPCJA URBANISTYCZNA
Podobnie jak kamienie w rzece, planowane budynki położone są w miejskim ekologicznym korytarzu. Topograficzne ukształtowanie terenu bazuje na trzech tarasach zabudowy, które opadają w kierunku południowo-wschodnim. Na tych tarasach otwarta zabudowa płynnie wtapia bryły budynków w krajobraz miejskiego zielonego korytarza.


Osiedle składa się z siedmiu budynków podzielonych na dwie działki budowlane, z potokiem Winkelbach przepływającym przez łąki w centrum. Obie działki budowlane tworzą zespoły odpowiednio trzech i czterech budynków, przy czym budynki są zgrupowane wokół wspólnego dziedzińca z atrakcyjnym krajobrazem.

OTWARTA PRZESTRZEŃ I ADAPTACJA DO ZMIAN KLIMATU
Koncepcja otwartej przestrzeni przewiduje zróżnicowane typologie, od publicznych po prywatne. Publiczny zielony korytarz na południu stanowi kręgosłup dzielnicy. Łączy on Viktoriapark i dzielnicę Casals Forum z otwartym krajobrazem na wschodzie miasta. W sercu dzielnicy uzupełniają go centralne łąki w Winkelbach, a na wschodzie tarasy kawiarniane przy centrum mobilności. Wspólne dziedzińce ze strefą wejściową do domów graniczą z zielonym korytarzem. Bardziej kameralne strefy wejściowe rozciągają się między dwoma sąsiednimi budynkami od strony południowej. Prywatne otwarte przestrzenie w postaci tarasów na parterze, loggii wyższych kondygnacji i tarasów na dachu uzupełniają typologiczną różnorodność otwartych przestrzeni.
Otwarty układ urbanistyczny przyczynia się do zachowania i tworzenia nowych korytarzy świeżego powietrza i małych ciągów napowietrzających.




Woda deszczowa gromadząca się na terenie i dachach budynków jest zagospodarowywana zgodnie z zasadą „miasta — gąbki”. Retencja wody deszczowej odbywa się zatem już na zielonych dachach. Retencja wody deszczowej na dachu zapewnia ochronę przed zalaniami w okolicy.
Nadmiar wody deszczowej jest odprowadzany do otaczających obszarów, a w przypadku intensywnych opadów deszczu jest kierowany przez kilka centralnych punktów za pomocą studni chłonnych w celu nieszkodliwej infiltracji w Teenie z zanieczyszonymi glebami. Jedynym wyjątkiem jest obszar podziemnego parkingu, gdzie ma miejsce retencja powierzchniowa. Nadmiar wody gromadzony jest w cysternach i wykorzystywany do nawadniania ogrodów.
OCHRONA PRZYRODY I BIORÓŻNORODNOŚĆ
Utworzenie dwóch tarasów krajobrazowych ma na celu zwiększenia różnorodności terenu za pomocą różnorodnie eksponowanych nasypów i zboczy oraz dla ochrony topografii w celu minimalizacji kosztów budowlanych. Od bardzo suchych (nasypy, ściany nasypów) do wilgotnych miejsc strumienia Winkelbach, można stworzyć bardzo wysoką różnorodność biologiczną flory i fauny. Potencjalnie naturalna roślinność jest uzupełniana przez sadzenie rodzimych „drzew przyszłości“.


Od zabezpieczonej prywatnej otwartej przestrzeni (taras na dachu, loggia, część wypoczynkowa na świeżym powietrzu), wejścia do dzielnicy, wspólne dziedzińce i przestrzenie publiczne oferują opcje uczestnictwa społecznego na wszystkich poziomach społeczeństwa miejskiego.

Piesi i rowerzyści poruszają się po okolicy, podczas gdy rozbudowane usługi współdzielenia lub prywatne samochody w Mobility Hub i podziemnym parkingu dzielnicy są dostępne blisko miejsca zamieszkania.

Różnorodność istniejących siedlisk (wały, zadrzewienia) uzupełniają liczne inne siedliska (wały, kamienne mury, tereny podmokłe itp.), które wspierają bogatą florę i faunę.

Wszystkie możliwości są wykorzystywane do optymalizacji czynników wpływających na promieniowanie, wiatr i wodę na powierzchniach poziomych, pionowych, roślinności i sprzęcie w zakresie budownictwa przyjaznego dla klimatu.
